Zajko je završio školu rezervnih oficira pješadije u Bileći i uoči agresije na BiH imao je čin rezervnog kapetana. Početkom 1992. godine, radio je na organizovanju i pripremanju oružanog otpora u sarajevskim naseljima Buća Potok, Buljakov Potok, Briješće, Sokolje, Pofalići i Velešići, gdje su se formirale jedinice Teritorijalne odbrane.
Iz tih jedinica formirani su, 19. maja 1992. godine, Prvi samostalni bataljon Okružnog štaba odbrane Sarajevo, te 1. jula 1992. i 15. pješadijska brigada TO Novi Grad. Daljim ukrupnjavanjem jedinica i poboljšanjem organizacione structure, 1. oktobra 1992. godine formirana je 2. motorizovana brigada na čijem čelu je bio Safet Zajko.
Samo pet dana nakon oslobađanja Mijatovića kose, na brdu Žuč, 17. juna 1993. godine, prilikom izviđanja položaja Zajko je poginuo. Ukopan je kao šehid u haremu Alipašine džamije u Sarajevu.
Osim ratnog priznanja “Zlatni ljiljan”, za herojski doprinos u odbrambeno-oslobodilačkom ratu, izuzetno junaštvo i samoprijegor ispoljen u borbenim djejstvima i pri tome ostvarene rezultate, Ukazom Predsjedništva RBiH od 14. aprila 1994. godine Zajko je posmrtno odlikovan Ordenom heroja oslobodilačkog rata Armije Republike Bosne i Hercegovine.
Odlukom Predsjedništva RBiH od 12. januara 1996. godine, posthumno je proglašen brigadnim generalom. Jedna od ulica u Sarajevu, u općini Novi Grad, kao i park u istoj općini, nazvani su po Safetu Zajki, piše hayat.ba.
Njegovi roditelji majka Duda i otac Salko, imali su dvanaestero djece. Safet je imao sedmoricu braće i četiri sestre. Četvorica sinova Dude i Salke poginuli su tokom agresije na našu zemlju.
(Vijesti.ba)
